علائم یک سیستم هک شده

از این که هک شده اید حس عجیب و مضحکی دارید، اما دقیقاً نمی دانید در مرحله ی بعدی چکار کنید. اگر مانند اکثر مردم باشید، نمی دانید الزاماً باید کجا را بگردید تا شواهدی برای به خطر افتادن سیستم تان بیابید. حال نگاهی می اندازیم به چند مورد از شواهد رایجتر که ممکن است پس از ایجاد عیب در سیستم پیدا کنید.

user account های مشکوک می بایست غیر فعال شده و جستجو کنیم چه کسی و چرا آن را ایجاد کرده است. اگر سیستم auditing (بازرسی) بدرستی فعال شده باشد، audit log ها (ثبتهای بازرسی) نشان خواهند داد چه کسی آنها را ایجاد نموده است. اگر بتوانید تاریخ و زمان ایجاد account را پیدا کنید و آن account در اثر یک هک بوجود آمده باشد، شما یک قالب زمانی خواهید داشت که می توان در آن به جستجوی دیگر رویدادهای audit log که ممکن است مرتبط باشد پرداخت.

به منظور اینکه متوجه شوید آیا برنامه ی مخربی ارتباطات ورودی را تحت کنترل دارد - که می تواند به عنوان یک پورت پنهانی برای هکر استفاده شود - از ابزارهایی مانند TCPView مربوط به Sysinternals یا Fpipe مربوط به Foundstone استفاده کنید. این ابزارهای ویندوز نشان می دهند چه برنامه هایی در حال استفاده از هر یک از پورت های باز سیستم شما هستند. در مورد سیستمهای یونیکس از netstat یا lsof که درون سیستم عامل قرار دارند استفاده کنید. از آنجا که ممکن است یک هکر باهوش netstat و lsof شما را با نسخه های تروجانی (که پورت های باز شده توسط هکرها را نشان نمی دهد) جایگزین کند، بهترین کار این است که این سیستم قربانی را با استفاده از پورت اسکنر گمنام و رایگان nmap (از سایت insecure.org) از کامپیوتر دیگر اسکن کنید. این امر به شما دو دیدگاه مختلف از پورت های باز سیستم می دهد.

هکری که یک سرور ویندوز را مورد حمله قرار می دهد، ممکن است برنامه های اجرا شده را از طریق registry در نواحی ذیل اضافه یا جایگزین کند:

• HKLM > Software > Microsoft > Windows > CurrentVersion> Run
• HKCU > Software > Microsoft > Windows > CurrentVersion> Run

نرم افزارهای مخرب نیز ممکن است از طریق دستورهای اجرای سیستم عامل اجرا شود. به منظور اینکه ببینید چه برنامه هایی در دستور اجرای یک سیستم ویندوز قرار گرفته است، به command prompt بروید و تایپ کنید AT . در یک سیستم یونیکس از فرمان های cron یا crontab استفاده کنید تا لیست فعالیت هایی را که در دستور اجرا (schedule) قرار دارند ببینید.

هکرانی که به سیستم یونیکس حمله می کنند، ممکن است از یک root kit استفاده کنند که به آنان کمک می کند با استفاده از یک خلأ آسیب پذیری در سیستم عامل یا برنامه های نصب شده، به root access دست پیدا کنند. با توجه به آن که برای هکران root kit های زیادی وجود دارد، تعیین این که کدام فایل ها دستکاری شده اند بسیار مشکل است. برنامه هایی وجود دارند که به این امر کمک می کنند، مانند chrookit.

برای یک هکر هزاران راه ممکن وجود دارد تا ردپای خود را بپوشاند، اما جستجو در موارد فوق شروع بسیار خوبی برای گشت و گذار شما جهت تشخیص خطرات سیستم و حملات هکرها است.

چگونه دو کامپیوتر را با کابل USB یکدیگر متصل کنیم؟

آیا می دانید که می توان 2 کامپیوتر را با یک کابل USBــ USB ساده به یکدیگر متصل کرد؟

اگر دو کامپیوتر در خانه یا محل کار خود دارید که برای استفاده اشتراکی از فایلهای موجود در هر کدام می خواهید آن دو را به یکدیگر وصل کنید. این روش یکی از سریعترین روشهای موجود است.

برای اتصال دو کامپیوتر استفاده از یک هاب یا روتر همیشه کار معقولی نیست. بلکه استفاده از یک کابل USBــ USB بسیار کاربردی و عملی تر است. با این روش حتی می توانید اتصال اینترنتی را بین دو کامپیوتر به اشتراک بگذارید.

در این آموزش کوتاه برای شما نحوه اتصال دو کامپیوتر با یک کابل خاص USBــ USB ‎آموزش داده می شود.

1ــ یک کابل USBــ USB بخرید.

اولین مرحله برای اتصال دو کامپیوتر از طریق USB پیدا کردن کابل USBــ USB است در این مرحله باید بسیار دقت کنید. شما به نوعی کابل احتیاج دارید که اصطلاحاً به آن Bridge یا کابل شبکه USB می گویند. این بدان معناست که در این کابل قابلیت اتصال دو کامپیوتر وجود دارد.

در این کابلها یک مدار الکتریکی واسط وجود دارد و دو سر کابل دارای سوکت نوع A است. شما می توانید کابلی بخرید که چیپ Bridge آن USB1.1 با سرعت 12 Mb بر ثانیه یا USB2.0 با سرعت 480 Mb بر ثانیه باشد البته توصیه ما USB2.0 است. چون سرعت آن به مراتب بیشتر است. به خاطر داشته باشید شبکه های اترنت دارای استاندارد 100 Mb بر ثانیه هستند.  

2ــ نصب
بعد از اینکه کابل را بدست آوردید می توانید آن را متصل کنید. اولین کاری که باید بکنید نصب نرم افزار یا درایور کابل است.

بیشتر کابل ها 2 مود را پشتیبانی می کنند:

1ــ link mode: در این حالت می توانید به آزادی فایل ها را بین دو کامپیوتر کپی کنید.

2ــ network mode: در این حالت فقط کپی کردن فایل نیست که می توانید انجام دهید، بلکه می توانید فولدرها، پرینترها و ارتباط اینترنتی را هم به طور اشتراکی استفاده کنید.

3ــ شروع به استفاده از اتصال خود کنید.

اگر از کابل خود در حالت لینک (link mode) استفاده کنید. به سادگی به برنامه ای که همراه نرم افزار کابل است دست پیدا می کنید و می توانید فایل های خود را انتقال دهید.

اگر از کابل خود در حالت شبکه (network mode) استفاده می کنید. باید کارهای زیر را انجام دهید.
ــ وارد قسمت network connection شوید.آدپترهای شبکه که متصل هستند را می بینید.

ــ اکنون بر روی آدپتری که کامپیوتر شما را به اینترنت متصل می کند راست کلیک کنید.

گزینه properties را انتخاب کنید. در برگه Advanced برای گزینه Allow other network users to connect through this computers Internet connection. یک علامت تیک قرار دهید.

ــ بعد از اینکه این کارها را انجام دادید کامپیوتر خود را restart کنید. اکنون کامپیوتر دیگر هم می تواند به اینترنت متصل شود. 

           موفق باشید

روترهای سیسکو

در میان محصولات شبکه, Cisco آشناترین و محبوبترین نام را دارد. محصولات Cisco معمولا" بهترین و مطمئن ترین ابزارهای شبکه هستند. با داشتن یک روتر Cisco بعید است مدیر یک شبکه در حل مسائل و مشکلات خود به بن بست برسد. چرا که Cisco برای هر مسئله ای راه حلی را پیشنهاد کرده است.

ما در اینجا تنها مقداری درباره روترهای Cisco بحث می کنیم و وارد سایر محصولات Cisco نمی شویم.

بدیهی است پرداختن به جزئیات کامل روترهای Cisco نیز امکان پذیر نیست. برای آگاهی کامل از محصولات و هر یک از تجهیزات Cisco می توانید به سایت Cisco.com مراجعه نمایید.

امروزه استفاده از روترهای Cisco به منظور برقراری ارتباط کاربران با ISP از جمله رایج ترین روشهای موجود است. علاوه بر این روترهای Cisco می توانند به منظورهای مختلفی نظیر Firewall , Routing , VoIP , ... مورد استفاده قرار گیرند.

روترهای Cisco دارای مدلهای مختلفی بوده که برخی از آنها به اختصار عبارتند از:

▪ Cisco ۲۵۱۱:

این مدل دارای ۱ ماژول Ethernet می باشد.

ــ برای اتصال خط Leased دارای پورت سریال Onboard است.

ــ مــیزان Ram آن۴ الی ۸ مــگابایت می باشد و امکان افزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن۸ الی ۱۶ مگابایت بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ ماژول نمی توان به آن اضافه کرد. اما می توان ۲ پورت سریال برای اتصال خط Leased یا E۱/T۱ به آن اضافه کرد.

ــ سرعت Ethernet آن ۱۰ Mb/s می باشد.

▪ Cisco ۲۶XX:

ــ این مدل دارای ۱ پورت یا ۲ پورت Ethernet می باشد.

ــ بــرای اتــصــال خــط Leased به کارت سریال WIC۱T یا WIC۲T نیاز است.

ــ میزان Ram آن حداقل ۱۶ و حداکثر ۲۵۶ مگابایت می باشد.

ــ میزان Flash آن حـــداقل ۸ و حـــداکثر ۱۲۸ مگابایت می باشد.

ــ حداکثر ۱ ماژول می توان به آن اضافه کرد.

ــ حداکثر ۲ کارت WIC می توان به آن اضافه کرد.

ــ سرعت Ethernet آن ۱۰۰/۱۰ یا۱۰ می باشد.

▪ Cisco ۳۶XX:

ــ این مدل دارای ۱ پورت یا ۲ پورت Ethernet می باشد.

ــ برای اتصال خط Leased به آن به ماژول NM-۱FE۲W و کارت سریال WIC۱T یا WIC۲T نیاز است

ــ مــیزان Ram آن ۳۲ مــی باشــد و امــکان افــزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن ۸ بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ حداکثر ۶ ماژول می توان به آن اضافه کرد.

ــ سرعت Ethernet آن ۱۰۰ می باشد.

▪ Cisco ۵۳۰۰:

ــ این مدل Router نبوده و فقط Access Server می باشد.

ــ دارای ۲ پورت Ethernet است. یکی با سرعت ۱۰ و دیگری با سرعت ۱۰۰ است.

ــ خط Leased نمی توان به آن اضافه کرد.

ــ میزان Ram آن ۶۴ می باشد و امکان افزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن ۱۶ بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ حداکثر ۳ ماژول می توان به آن اضافه کرد.

ــ حداکثر ۴ خط E۱ می توان به آن اضافه کرد. (برای ۱۲۰ خط VoIP همزمان)

▪ Cisco ۵۳۵۰:

ــ این مدل دارای ۲ پورت Ethernet با سرعت ۱۰/۱۰۰ می باشد.

ــ حداکثر ۷ خط E۱ می توان به آن اضافه کرد.

ــ دارای دو سریال پورت Onboard است که از آن می توان برای اتصال خط Leased استفاده کرد.

ــ میزان Ram آن ۱۲۸ مگابایت می باشد و امکان افزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن ۳۲ مگابایت بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ حداکثر ۳ ماژول می توان به آن اضافه کرد.

ــ حداکثر ۷ خط E۱ می توان به آن اضافه کرد.

▪ Cisco ۱۷۵۰:

ــ این مدل دارای ۱ ماژول Ethernet می باشد.

ــ به این مدل می توان ۲ کارت WAN اضافه کرد.

ــ مورد استفاده آن فقط به منظور Voice Gateway است.

ــ برای اتصال خط Leased به آن باید ماژول WIC به آن اضافه کرد.

ــ میزان Ram آن۱۶ مگابایت می باشد و امکان افزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن ۴ مگابایت بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ با استفاده از کارتهای VIC-۲FXO می توان از حداکثر ۴ خط به منظور VoIP استفاده کرد.

ــ ماژول نمی توان به آن اضافه کرد.

ــ سرعت Ethernet آن۱۰/۱۰۰ می باشد.

▪ Cisco Vg۲۰۰:

ــ این مدل دارای ۱ ماژول Ethernet می باشد.

ــ مورد استفاده آن فقط به منظور Voice Gateway است.

ــ اتصال خط Leased به آن ممکن نیست.

ــ میزان Ram آن۱۶مگابایت می باشد و امکان افزایش را نیز داراست.

ــ میزان Flash آن ۴مگابایت بوده و امکان تعویض یا افزایش را نیز داراست.

ــ حداکثر ۱ ماژول می توان به آن اضافه کرد.

ــ سرعت Ethernet آن ۱۰۰/۱۰ می باشد.

همانگونه که گفته شد روترهای Cisco نسبت به سایر روترها قابلیت انعطاف پذیری بیشتری داشته و ماژول های مختلفی می توان بر روی آنها نصب کرد و به منظورهای مختلف از آنها استفاده نمود. از میان انواع ماژولهایی که می توان بر روی روترهای Cisco نصب کرد می توان به موارد زیر اشاره کرد :

▪ NM۱۶AM: ماژول Data برای ۱۶ خط تلفن به همراه ۱۶ مودم Internal با سرعت ۵۶Kb/s می باشد.

▪ NM۳۲A: ماژول Data برای ۳۲ خط تلفن بدون مودم Internal می باشد. اگر از این ماژول استفاده شود باید ۳۲ مودم External به روتر وصل شود.

▪ NM۱۶A: ماژول Data برای ۱۶ خط تلفن بدون مودم Internal می باشد. اگر از این ماژول استفاده شود باید ۱۶ مودم External به روتر وصل شود.

▪ NM-HDV-۲E۱: بوسیله این ماژول ۲ خط E۱ را می توان به روتر متصل کرد.

▪ NM-HDV-۱E۱: بوسیله این ماژول می توان ۱ خط E۱ به روتر متصل کرد

NM-HDV-۱E۱e همانند NM-HDV-۱E۱ بوده با این تفاوت که DSP Proccessor آن قوی تر است.

▪ NM-HDV-۱T۱ : بوسیله این ماژول می توان ۱ خط T۱ به روتر متصل کرد.

▪ NM-HDV-۲T۱ : بوسیله این ماژول می توان ۲ خط T۱ به روتر متصل کرد.

▪ NM-۲V : ماژولی است که روی روتر نصب می شود و به آن می توان ۲ کارت FXO یا FXS وصل کرد.

▪ VIC-۲FXO : بوسیله این کارت می توان دو خط آنالوگ معمولی را به منظور VoIP به روتر وصل کرد.

▪ VIC-۲FXS : همانند FXO بوده با این تفاوت که به ماژول FXO خطوط تلفن شهری (PSTN) وصل می شود اما به ماژول FXS مستقیما" گوشی تلفن وصل می شود.

▪ RAM : روترها هم مثل کامپیوترها دارای Ram مخصوصی بصورت ماژول در ظرفیتهای ۸ , ۱۶ و ۳۲ و ... مگابایتی می باشند.

▪ Flash : FLASH در حقیقت به منزله یک Hard Disk کوچک برای روترها بوده و ظرفیت آن پایین است. Flash و Ram هردو بر روی Board اصلی روتر سوار می شوند.

▪ NM-۱FE۲W: ماژولی است که معمولا" روی روترهای سری ۳۶۰۰ نصب می شود و یک پورت Fast Ethernet و دو پورت WAN (سریال) به روتر اضافه می کند. (البته کارت WIC۱T یا WIC۲T هم لازم است)

▪ NM-۲FE۲W: ماژولی است که معمولا" روی روترهای سری ۳۶۰۰ نصب می شود و دو پورت Fast Ethernet و دو پورت WAN (سریال) به روتر اضافه می کند. (البته کارت WIC۱T یا WIC۲T هم لازم است)

▪ WIC۱T: با اتصال این کارت به روتر یک پورت سریال Wan به روتر اضافه می شود.

▪ WIC۲T: با اتصال این کارت به روتر دو پورت سریال Wan به روتر اضافه می شود.

ذکر این نکته لازم است که ماژولهایی را که می توان بر روی روترهای Cisco نصب کرد خیلی بیشتر از موارد ذکر شده می باشند. اما عملا" ماژولهای فوق بیش از سایر ماژولها کاربرد دارند.

▪ Cisco IOS: به سیستم عامل روترها IOS گفته می شود. IOS ها برای مدلهای مختلف Router متفاوت بوده و برای هر مدل هم دارای ورژنهای مختلفی است.

ـ توجه : در صورت اطلاع از منبع این آموزش آن را در نظرات وارد کنید.

ثبت سایت در گوگل و ثبت سایت در یاهو

گوگل : نشانی وب خود را درج کنید

اگر سایت خود را به تازگی ثبت و  راه اندازی کرده اید و هنوز آن را در هیچ جستجو گری مانند گوگل , یاهو , الکسا , ام اس ان ثبت نکرده اید می توانید از طریق لینکهای زیر سایت خود را در معروفترین جستجوگرها ثبت کنید.

وب راه ثبت سایتهای مشتریان خود را به صورت رایگان در موتورهای جستجو انجام می دهد .

ثبت سایت در موتورهای جستجو

گوگلhttp://www.google.com/addurl.html

یاهوhttp://submit.search.yahoo.com/free/request

MSNhttp://beta.search.msn.com/docs/submit.aspx

Alexahttp://pages.alexa.com/help/webmasters/index.html#crawl_site

Splathttp://www.splatsearch.com/submit.html

Scrub The Webhttp://www.scrubtheweb.com/addurl.html 

باتشکر از شما

VOIP چیست؟

مدتی است که علاقه مندان و دست اندر کاران مخابرات و IT با نام VOIP ( Voice Over Internet Protucol ) آشنا شده اند. VOIP که به کاربران برقراری تماس های تلفنی از طریق اینترنت را می دهد از آن دسته ابتکارات نوینی است که نتوانست جایگاه چندان قابل توجهی در دزدیهای دیجیتال پیدا کند. برای دستیابی به ( VOIP ) برنامه های زیادی نوشته شده اند. این برنامه ها ماموریت دارند تا آنجا که ممکن است کیفیت کارکرد VOIP را آنطور که برنامه ریزی شده، ارائه دهد. شاید Skype جالب ترین برنامه حمایت کننده VOIP باشد. گرچه برای برقراری تماس از طریق Skype جالب ترین برنامه حمایت کننده VOIP باشد. گرچه برای برقراری تماس از طریق Skype باید مبلغی را هزینه کنید اما در عوض خدمات بسیار مفیدی را کسب خواهید کرد.
1- قدم اول ؛ ابزار شروع کار
اول از همه شما باید به برنامه Skype مسلط شوید، برای این کار طبیعتا نصب برنامه الزامی است. شما می توانید برنامه Skype را به طور رایگان در http://www.skype.com بیابید و آن را دانلود کنید. Skype معمولا تحت سیستم های ویندوز Mac os X و لینوکس کار می کند. " هر سه این برنامه ها به نحوی با هم همخوانی دارند به طوری که برنامه مخصوص مکینتاش با لینوکس و لینوکس با ویندوز همخوانی دارند" برنامه راه اندازی ( Set up ) را فعال کنید تا Skype نصب شود. می توانید برای این کار از روش Start up ( دستی ) و یا اتوماتیک استفاده کنید.
2- قدم دوم ؛ خود را به دنیای مجازی معرفی کنید
حال زمان ایجاد یک آدرس شخصی رسیده است. لازم نیست برای این کار هیچ نوع اطلاعات شخصی را ارائه دهید اما یادتان باشد، Username خاصی را که شما معرفی می کنید همان نامی است که باید همواره از آن استفاده کنید. پس در انتخاب آن نهایت دقت را به خرج دهید.
3- قدم سوم؛ اجتناب از مزاحمت های ناشی از VOIP
در راه اندازی این قسمت نهایت دقت را به خرج دهید. از قسمت File گزینه Option را در اختیار و روی دگمه Privacy کلیک کنید. قسمت Call گفت و گوهایی است که شما به طرز خاصی به دوستان خود اجازه برقراری تماس با خود را می دهید.
4- قدم چهارم ؛ سخت افزار مورد نیاز را فراهم کنید
بهتر است در این مرحله کمی زمان به آزمایش وسایل خود اختصاص دهید. نرم افزار کاهش اختلالات صوتی Skype به این معنی است که حتی اگر در اتاق خود در حال گوش دادن به موزیک هستید نباید مشکلی در برقراری تماس از طریق VOIP داشته باشید.
5- قدم پنجم؛ معرفی دوستان و آشنایان به برنامه
در قسمت " Adda Contact " که در گزینه Tools آن را می یابید به محض اضافه کردن نام دوستان و آشنایان خود به لیست Contact می توانید به راحتی هر چه تمام تر به سرعت شخص مورد نظر را انتخاب و با آنها صحبت کنید.

network address translation یا NAT

قبل از اینکه نگاهی عمیق به مقوله NAT داشته باشیم می بایست بدانیم که عملکرد NAT چگونه است. بسته به نوع استفاده ، NAT روشهای پیاده سازی مختلفی دارد ولی همه آنها دارای یک مفهوم می باشند.

NAT بسیار متداول شده تا آنجایی که در قابلیت پشتیبانی از آن در اکثر دستگاه ها نظیر router, firewall و... قرارداده شده است ویا حداقل یک نوع از این تکنولوژی را پشتیبانی می کنند.

NAT تنها مختص شبکه هایی که به اینترنت متصل هستند محدود نمی شوند ،بلکه شما از این تکنولوژی می توانید بین شبکه های محلی خود نیز استفاده کنید ولی چون اکثر سازمانها درجهت ارتباط با اینترنت از این روش استفاده می کنند ما نیز به بررسی همین نوع استفاده می پردازیم.

مفهوم NAT بسیار ساده و به این صورت است که یک دستگاه (مثل کامپیوتر یا مسیریاب)به عنوان دروازه ورود به اینترنت عمل می کند و با این کار آدرس های ایستگاه های کاری را به آدرس دستگاهی که NAT روی آن فعال است ترجمه می کند ،به بیان دیگر NAT روی دستگاهی که به اینترنت وصل شده فعال می شود و ایستگاه های کاری و به طور کلی شبکه شما را  از دید اینترنت پنهان می دارد.

از سوی دیگر اینترنت شبکه شما را به صورت یک دستگاه ساده می بیند که به اینترنت متصل می باشد.

NAT  روی شبکه تغییر ایجاد نمی کند و نیازی به تنظیمات دوباره روی ایستگاه های کاری نیست فقط ایستگاه های کاری می بایست آدرس دروازه خروجی از شبکه را که همان آدرس دستگاهی است که NAT  روی آن فعال شده را بدانند.

همانطوری که در شکل بالا دیده می شود شبکه با چهار ایستگاه کاری و یک مسیریاب جهت اتصال به اینترنت داریم .تمام ایستگاه های کاری دارای آدرس محلی گروه C می باشند.

فهوم NAT در شکل بالا به سادگی قابل فهم است.

NAT   چگونه کار می کند ؟

سه روش کلی برای اجرای NAT  وجود دارد اگر چه قاعده کلی برای هر روش یکی است .همانطوری که در شکل های بالا نشان داده شد ،ترافیک ارسالی از سمت ایستگاه های کاری از درون یک روتر به اینترنت وارد می شوند و عملیات NAT را روی بسته ها انجام می دهد و به مقصد می فرستد.

هربسته ای که روی کارت شبکه محلی مسیریاب دریافت می شود توسط روتر عملیات جابجایی آدرس محلی با آدرس اینترنتی انجام می شود و سپس بسته ها ارسال می شود.

در این شکل یک ایستگاه کاری از داخل شبکه یک بسته اطلاعاتی را به آدرس مقصد 135.250.24.10 می فرستد ، این بسته اطلاعاتی از داخل دروازه خروجی گذشته وبه اینترنت می رسد.

عملیات NAT روی بسته ارسالی به روش زیر ارسال می گردد :

بسته اطلاعاتی اصلی پس از رسیدن به مسیریاب آدرس مبداء آن از 192.168.0.12  به 203.31.220.134 تغییر پیدا می کند سپس روتر این اطلاعات را در حافظه خود و در NAT-Table نگهداری می کند و به این طریق است که بسته هایی هم که از اینترنت ارسال می شوند ،مقصد خود را تشخیص می دهند.